ကိုညီ..မလုပ်နဲ့တော့ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလိမ့်မယ်” “ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်” ကိုညီနောက်ကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပြီးတော့ တင်ပါးပေါ်ကို လရည်တွေတင်ပေးလိုက်တယ်။ “ကိုကြီး သုတ်ပေးဦး” “အေးအေး” ကိုညီလဲမြန်မြန်သုတ်ပြီးတော့ ညီတော်မောင်ကိုပါ…မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့…တံခါးကိုဟပြီး..ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ဘယ်ဝန်ထမ်းမှကော် ရစ်တာမှာ..မရှိတာသေချာမှTrayကိုယူပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုလေ.ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နာမည်သိပ်မကြီးတဲ့..အတွဲတွေလည်းလာပုံမှန်လာတတ်တဲ့ Hotelအလတ်စားတစ်ခုမှာပေါ့။ Waiterလုပ်နေတဲ့ကိုညီဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့ မီမွန်စိုးဆိုတဲ့ Housekeeping ကောင်မလေးတို့ Checkoutလုပ်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ကလဲအခန်းရှင်းဖို့လာရင်း ပန်းကန်တွေသိမ်းဖို့လှမ်းခေါ်ရာကနေ…လူလစ်တုန်းအလုပ်ဖြစ်နေတာပါ။ အချိန်ကလည်းနေ့ခင်းဆိုတော့ လူလည်းရှင်းပြီးတော့…အလုပ်လုပ်ရတာကလည်း…ကိုယ့်အလွှာနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ ဘယ်သူမှမသိလိုက်ပဲ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။မီမွန်မှတ်မှတ်ရရပြောရရင်တော့…ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်လောက်က အပြင်မှာ..ကိုညီ့ကိုအဖြေပေးပြီးတော့…သိပ်မကြာဘူး..အချစ်ခံရတော့တာပဲ။ ဟိုတယ်မှာလုပ်ရတယ်ဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဂျူတီတွေကလဲ မတူကြဘူးလေ။ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းကျတော့ နည်းပညာကလဲအကုန်လုံးလိုလို အသုံးပြူနိုင်ပြီဆိုတော့…ညဖက်ကိုညီနိုက်ဂျူတီကျတာတို့ဆိုလည်း vdo..callပဲခေါ်မလား..chatမလား ကြိုက်တာလုပ်လို့ရတယ်လေ။ အဖြေမပေးခင်ကတည်းက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ဘဝထဲမှာလည်း ကိုညီက ရောက်နေတာလဲကြာပြီအသက်ကလဲ မီမွန်ထက်ပိုကြီးတော့ အစစအရာရာကူညီပေးရင်းနဲ့ ရင်းနှီးခဲ့ကြတာပါ Departmentမတူတော့လည်း..ပိုပြီးကောင်းပါတယ် တူနေရင် ကြိုက်ဖြစ်ချင်မှ ကြိုက်ဖြစ်မှာပါ ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်လာတော့…ယူနီဖေါင်းလဲပြီး..အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။ကားဂိတ်မှာ အသင့်စောင့်နေတဲ့ ဝေမင်းကိုတွေ့တော့ ပြုံးပြလိုက်တယ်။သူကTaxiမောင်းတော့ အိမ်အပြန်မပူရဘူးလေ။နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့် […]
Continue Reading